Who‘s next?
by KOI
(ฟิคเก่ารีไรต์)
“พี่ฮิมชาน...มือพี่พึ่งหาย...พี่อย่าพึ่งซ้อมหนักเลยนะ”
เสียงของ Dancing Machine
ประจำวง
ท้วงพี่ชายที่เอาแต่ซ้อมเต้นเพลง
ONE SHOT ไม่หยุด
ทั้งที่พวกเขาอีก
5 คนที่เหลือก็หยุดพักเหนื่อยมาได้หลายนาทีแล้ว
“ใช่พี่...ถ้าเกิดเป็นอะไรก่อนขึ้นคอนฯ
อีกล่ะแย่เลยนะ” น้องเล็กที่กำลังไถสเกตบอร์ดเล่นอยู่มุมห้องร้องบอกอีกคน
คอนเสิร์ตที่จะถึงนี่
มีความสำคัญกับฮิมชานและวงบีเอพีเป็นอย่างมาก
ความหวังและความฝันของพวกเขาก็คือ
......................การได้ขึ้นแสดงคอนเสิร์ตที่อเมริกา
.............และโอกาสนั้นก็ได้มาถึงแล้ว……………….
ฮิมชานถูกคาดหวังจากเบบี้ทั่วโลกมากกว่าใคร
เพราะก่อนหน้านี้
พวกเขาได้โปรโมตอัลบัม ONE SHOT แต่ฮิมชานกลับได้รับบาดเจ็บ
เลยไม่ได้ร่วมโปรโมตกับคนอื่นๆ
และคอนเสิร์ตที่อเมริกานี้
คิม ฮิมชานจะได้ร่วมแสดงเพลงนี้
และขึ้นคอนเสิร์ตแบบเต็มๆ
กับสมาชิกคนอื่นๆ เป็นครั้งแรก
ซึ่งมันก็เลยมาพร้อมกับความกดดัน
เพราะฮิมชานไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด...
เขาอยากทำทุกอย่างให้เพอร์เฟคที่สุดเหมือนกับชื่อวง
“ขอซ้อมอีกหน่อยแล้วกัน...พี่ไม่เป็นอะไรหรอก”
ออลจังประจำวงยังคงดื้อรั้นที่จะซ้อมต่อ
ทั้งที่ตอนนี้หน้าซีดจนเหมือนคนจะเป็นลมอยู่แล้วเพราะซ้อมหนัก
“พี่ยงกุก....ผมว่าหาอย่างอื่นที่น่าสนใจให้พี่เค้าทำดีกว่านะ...ขืนซ้อมต่อแบบนี้มือพี่เค้าคงหักอีกรอบแน่ๆ”
แดฮยอนส่งสายตาอันเป็นที่รู้กันกับยงกุก
ที่พอได้ยิน
ลีดเดอร์หนุ่มก็ยิ้มกริ่ม แล้วมองไปที่คนหัวรั้นที่ยังซ้อมเต้นไม่หยุด
คิม
ฮิมชานต้องมีเรื่องที่น่าสนใจกว่ามาล่อ
และเรื่องที่เขากับแดฮยอนคิดนี่
นอกจากจะน่าสนใจกว่าแล้ว
.............ยังสนุกกว่าการซ้อมเต้นหลายเท่าตัวเลย!!............
“เฮ้ย!!...ยงกุก...นายจะทำอะไรเนี่ย??” อยู่ๆ ไอ้เหงือกนี่ก็เดินมาจูงมือเขา ที่กำลังซ้อมเต้นอยู่กลางห้องให้ไปอยู่มุมห้อง
ที่มีแดฮยอนนั่งยิ้มรออยู่ก่อนหน้า
“ก็หาอะไรที่น่าสนใจกว่าการซ้อมเต้นให้พี่ทำไงเล่า”
เป็นแดฮยอนที่ตอบแทนยงกุกที่เอาแต่ยิ้มแปลกๆ ไม่หยุด
พอได้ยินแบบนั้นยองแจกับจงออบที่นั่งเล่นวินนิ่งอยู่อีกฝั่งของห้อง
ก็เริ่มทิ้งเกม
แล้วหันมาสนใจเรื่องที่ยงกุกกับแดฮยอนคิดจะทำ
ไม่เว้นแม้แต่จุนฮงน้อยก็ไถสเกตบอร์ดเข้ามาดุใกล้ๆ
“ไม่ทำโว้ย!!...ฉันจะซ้อมเต้น!!” ฮิมชานยืนยันเสียงแข็ง และพยายามขืนข้อมือออกจากมือของยงกุก
ที่กำรอบข้อมือเขาไว้แน่น
“จุนฮงไปเอาสกอตเทปที่ห้องข้างๆ
มาให้ฮยองหน่อยสิ” พี่ใหญ่ออกคำสั่ง
ถึงจะยังงงแต่น้องเล็กก็ยอมไถสเกตบอร์ดออกไปเอามาให้ตามคำสั่ง
“พวกนายจะทำอะไรเนี่ย??!!” คำสั่งแปลกๆ ที่บอกจุนฮง กับใบหน้าหื่นๆ
ของ 2 คนตรงหน้า ทำให้เขาเริ่มสงสัยในพฤติกรรมแล้วล่ะ
“ก็บอกแล้วไงว่าจะหาอะไรที่น่าสนใจกว่าการซ้อมเต้นให้นายทำ...”
พูดจบก็ดันฮิมชานติดกำแพง
มือเรียวรวบข้อมือทั้ง
2 ข้างของฮิมชานขึ้นเหนือหัว พร้อมๆ กับที่จุนฮงเอาสกอตเทปมาให้พอดี
“ผมช่วยนะพี่^^” จุนฮงรู้แล้วล่ะว่า พี่ชายหัวหน้าวงกับเมนวอยซ์กำลังจะทำอะไร.....
อายุเขาก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วน๊า~~
จุนฮงดึงสกอตเทปออกมาแล้วใช้ความสูงที่เหนือกว่าพี่ๆ แปะข้อมือของฮิมชานที่โวยวายไม่เลิก
ให้ติดกับผนังห้องชั้นแล้วชั้นเล่า จนคิดว่าแน่นหนาพอที่พี่ฮิมชานจะดิ้นไม่หลุดเขาจึงหยุด
“จุนฮง!!ไอ้เด็กอกตัญญู!!แกทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง?! จงออบช่วยพี่ด้วย!” ไอ้หื่น 3 คนนี่มันคงไม่ปล่อยเขาแน่ๆ
ใบหน้าสวยเลยหันไปขอความช่วยเหลือจากน้องรัก ที่ตอนนี้ตาตี่ๆ
มันเหลือกขึ้นจนเกือบจะเท่าไข่มดอยู่แล้ว = =!
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลย!!” ยงกุกชี้หน้าจงออบ ที่กำลังจะลุกขึ้นมาช่วยพี่ชายที่รักตามคำขอ
แต่ก็ถูกหัวหน้าวงส่งเสียงเหี้ยมเบรกไว้ก่อน จงออบเลยก้มหน้าก้มตา
แล้วส่งสายตาขอโทษขอโพยไปให้พี่ชาย ที่กำลังโดนพี่แดฮยอนถอดเสื้อและกางเกงออกจนแทบจะเปลือยอยู่แล้ว
“ยองแจ...ไม่สนหน่อยเหรอ?”
เสียงแดฮยอนเรียกเพื่อนรัก พร้อมๆ กับดึงชั้นในของฮิมชานออกจากขาเรียวขาวพอดี
“ไม่ล่ะ...เกมยังไม่จบเลย...”
ส่งเสียงบอก แต่ถ้าฟังดูดีๆ แล้ว จะได้ยินว่าสั่นนิดๆ
ยองแจทำเป็นไม่สนใจ
แต่มือที่กำจอยสติกแน่นจนสั่นนี่คืออะไร?
ก็ใครจะไปทนกับภาพที่เห็นได้ล่ะ?....
พี่ฮิมชานโดนถอดเสื้อผ้าออกจนเผยให้เห็นผิวขาวเนียนอมชมพู
แล้วยังถูกแสงนวลตาในห้องซ้อมกระทบอีก...ยิ่งทำให้น่ามองเข้าไปใหญ่
“อื้อ!อื้อ!อื้อ!”ได้แต่ส่งเสียงอุ้อี้ประท้วงในลำคอ เพราะโดนยงกุกครอบครองกลีบปากแดงฉ่ำน้ำ
แต่ความช่ำชองชองยงกุกก็ปราบความพยศของฮิมชานลงได้อย่างรวดเร็ว
หากแต่ความพยศนั้นก็กลับมาอีก.......
เมื่อรู้สึกถึงเบื้องล่างที่โดนโพรงปากร้อนของแดฮยอนครอบครอง
“อื้อ...อื้อ!..อือออ”
ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกดี...แต่เขาอายที่ต้องมาโดนน้องๆ ทำแบบนี้
แต่ทั้งยงกุกและแดฮยอนก็ทำให้สติเขาหลุดไปอีกรอบ จากเรียวปากทั้ง
2 คน
ที่ทำหน้าที่ต่างกัน
............แต่เร้าใจได้ไม่แพ้กันเลย…………..
จุนฮงที่ยืนกลืนน้ำลายอยู่ด้านข้างเห็นพี่ชายทั้ง
2 เริ่มถอดเสื้อผ้าเองอย่างทุลักทุเล
เลยเข้าไปช่วยถอดออกจนหมด
พร้อมกับของตัวเองด้วย
จุนฮงหันไปสบตากับยองแจที่แอบหันมามองแล้วยิ้มยั่วนิดๆ
ที่เห็นพี่ยองแจเริ่มกระสับกระส่ายเหงื่อผุดเต็มหน้าแบบนั้น...
ฮิฮิฮิฮิ
คงอีกไม่นานสินะ
แดฮยอนยกขาเรียวข้างนึงพาดบ่า แล้วก้มไล้เล็มอยู่หน้าช่องทางแคบที่เริ่มจะชุ่มน้ำขึ้นมาบ้าง
แต่มันยังมีไม่มากพอกับอารมณ์ของพี่ยงกุกที่ลุกตั้งชันขึ้นจนสั่น จากน้ำมือของน้องเล็กที่ไม่รู้ว่าไปเอาความเชี่ยวชาญนี่มาจากไหน?
“ผมมีโลชั่นในกระเป๋า...เดี๋ยวเอามาให้”
จุนฮงละมือออกจากแกนกายของพี่ใหญ่ ที่พร้อมจะรอบครองพี่ฮิมชานแล้ว
แต่เพื่อไม่ให้พี่ฮิมชานเจ็บก็เลยต้องหาตัวช่วยหน่อย
จุนฮงถือขวดโลชั่นมาพร้อมกับจงออบที่ดูจะถูกปลุกอารมณ์ได้ง่ายซะเหลือเกิน...
นี่แค่มองเองนะ...พี่จงออบยังพร้อมตั้งขนาดนี้
“หึ...เอาก่อนเลยไอ้น้อง”
ยงกุกเห็นจงออบเดินมาก็สละให้น้องก่อน
พอยงกุกละออกไปหาจุนฮงที่นอนรออยู่ที่พื้น
ฮิมชานก็ค่อยๆ
ปรือตาขึ้นมามอง ก็เห็นว่าเป็นจงออบมาแทนที่
“จง..อ๊า..อื้อ!..” โลชั่นเย็นๆ ถูกชโลมที่ปากทางแคบ ตามมาด้วยเรียวนิ้วของใครซักคนที่เกลี่ยเนื้อโลชั่นให้ชุ่มทาง
ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยแกนกายของน้องรัก
............
ที่ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำกับร่างกายของเขาได้ขนาดนี้...
แต่ก็รู้สึกดีนะ...เอ๋อๆ
แบบนี้แต่เก่งใช่ย่อย
แดฮยอนนั่งมองจงออบกระทุ้งกายเข้าหาฮิมชาน
สลับกันกับยงกุกที่กำลังเร่งจังหวะรัวๆ
กับร่างกายขาวเนียนของน้องเล็ก
แล้วปรายตามองยองแจที่ในที่สุด
ก็พ่ายแพ้ต่อเสียงครางหวานของทั้งฮิมชานและจุนฮง กำลังเดินตรงมาหาเขาที่อ้าขารอด้วยความเต็มใจ
ยองแจก้มลงครอบครองแกนกายเพื่อนรักอย่างกระหาย แดฮยอนว่างๆ เลยช่วยลอกเสื้อผ้าออกให้
และเห็นว่ายองแจเองก็พร้อมแล้วเช่นกัน
ช่องทางถึงได้ฉ่ำน้ำขนาดนั้น
“ออนทอปนะ”
แดฮยอนจับสะโพกยองแจที่อยู่เหนือร่างเขา ให้ลงมารับแกนกายของตัวเองที่ลุกตั้งชันขึ้น
“อ๊ะ!...อื้อ..อื้อออ”
ยองแจกัดริมฝีปากจนแทบจะห้อเลือดกลั้นเสียงหวานไว้
แดฮยอนที่กำลังจับบังคับสะโพกนุ่มให้ขึ้นลงรับแรงกระแทกจากเขา ละมือขึ้นมาจับใบหน้าเนียนให้ลงมารับจูบร้อนแรงจากเขา
ลิ้นร้อนเกลี่ยเล่นรอบโพลงปากจนยองแจหลงรสจูบและเผลอครางหวานออกมาในที่สุด
เมื่อแดฮยอนละริมฝีปากออกจากปากอิ่มอย่างอ้อยอิ่ง สะโพกนิ่มมือถูกกดลงให้รับเอาแกนกายร้อนที่เริ่มจะกระทุ้งถี่ขึ้นอย่างห้ามอารมณ์ไม่อยู่
เช่นเดียวกับยงกุกที่ฝังกายเข้าหาน้องเล็กที่ยกขาขึ้นพาดบ่าแกร่งไม่มียั้ง
ช่องทางเล็กรับการเสียดสีจนแดงช้ำ
ตัดกับผิวสีขาวน้ำนมของเด็กน้อยได้อย่างลงตัว
ยองแจมองช่องทางสีหวานของจุนฮงอย่างสนใจ ก่อนจะหันมาก้มลงจูบแดฮยอนที่กำลังกระทุ้งแกนกายเข้าหาเขาไม่หยุด
“อา~~”
“อื้ออออ” 2 เสียงของทั้งจงออบและฮิมชาน
ที่ดูเหมือนจะปลดปล่อยอารมณ์กันแล้วดังขึ้น
และตามมาด้วยเสียงของจุนฮงที่ดังกลบเสียงทุ้มต่ำของยงกุก
เหลือเพียงยองแจและแดฮยอนที่กำลังเพิ่มแรงขึ้นอีก
เพราะใกล้จะปลดปล่อยเต็มทีแล้ว
ยงกุกยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วแกะสกอตเทปออกจากข้อมือขาวของฮิมชาน ที่หอบหายใจถี่
เพราะยังปรับตัวไม่ทันที่โดนจงออบถอนกายออกทันทีทันใด
ยงกุกคว้าร่างขาวเนียนของฮิมชานขึ้นพาดเอว
2 แขนยันพนังไว้ให้ขาเรียวพาดพยุงตัว
ปากอิ่มเลื่อนขึ้นไซร้ซอกคอขาวชื้นเหงื่อ พร้อมๆ กับเบื้องล่างแทรกเข้าหาช่องทางชุ่มน้ำที่ยังร้อนระอุจากแรงเสียดสีของจงออบ
“ยง...อา...อือออ”
ใบหน้าเนียนเชิดขึ้น เพิ่มพื้นที่ให้ยงกุกเล่นสนุกกับซอกคอเขาให้เต็มที่
พร้อมๆกันกับเบื้องล่างที่รับเอาแกนกายร้อนไว้อย่างเต็มใจ
ด้านจงออบที่ละจากฮิมชานจะเดินไปหาจุนฮงที่นอนอ้าขายิ้มหวานแต่หอบหายใจถี่ เชิญชวนพี่ชายที่ยิ้มเทวดามาให้
แต่จงออบกลับโดนแดฮยอนดึงให้ลงไปนอนราบกับพื้นแล้วขึ้นคร่อม
“จุนฮงน่ะ...ยองแจจองแล้ว...นายมาสนุกกับพี่ดีกว่า”
พูดจบก็ก้มลงลิ้มลองกลีบปากบาง
แล้วค่อยๆ ส่งลิ้นร้อนเข้าไปควาญหาความหวานจากคนตัวเล็ก ที่เผยออ้าปากต้อนรับพี่ชาย
พร้อมๆ กันกับเบื้องล่างที่รับเอากายแกร่งอย่างรู้งาน
“อ๊ะ!..อึ๊ก!”
ช่องทางที่พร้อมแล้ว แต่เพราะความใหญ่โตที่แทรกเข้ามา จงออบก็ถึงกับเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ
แดฮยอนเลยกลับมาครอบครองยอดอกสีสวยที่ชูขึ้นหยอกล้อกับเรียวลิ้นของเขา ขบเม้มสนองอารมณ์จนจงออบหลงรสรักอีกครั้ง แดฮยอนจึงเริ่มขยับแกนกายเข้าออกสานต่ออารมณ์กระหายที่ชะงักไปก่อนหน้า
“พี่ยองแจ...อ๊ะ!!” อยู่ๆ จุนฮงก็ถูกพี่ชายพลิกให้คว่ำหน้าลง สะโพกขาวถูกยกขึ้นสูงรับเอาแกนกายที่สั่นไหว
จากความกระหายของพี่ชายเข้ามาเต็มรัก
“อู๊วว~พี่ยองแจ...ดีเลยฮะ...อื้อออ”
เสียงหวานร้องบอกพี่ชายที่กระทั้นกายเข้าหาเขาอย่างถี่รัว
ที่หน้าอกแบนราบก็โดนมือนิ่มหยอกล้อ
ลูบไล้จนยอดอกตั้งชันขึ้นสู้มือ
เสียงครางอย่างพอใจดังประสานกันอย่างน่าฟัง
“ยง..อ๊ะ..อ๊า~~”
ฮิมชานปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของยงกุกอย่างกลั้นไม่อยู่ ยงกุกเองก็ปล่อยอยู่ข้างในช่องทางสีสวยจนเต็ม
ก่อนจะถอนกายออกมา
น้องๆ ทั้ง 2
คู่ก็ดูเหมือนจะปลดปล่อยออกมากันแล้วเช่นกัน ถึงได้นอนฟุบกับพื้นเหมือนคนหมดแรงอย่างนั้น
ยงกุกอุ้มฮิมชานลงมานอนราบกับพื้นแล้วจูบเน้นๆ
ให้กำลังใจ ก่อนจะผละไปหาจงออบที่นอนปรือตาเหมือนง่วง...
แต่รอยยิ้มที่ส่งมาให้กลับเชิญชวนสุดๆ…………
“ยั่วแบบนี้...ทำเองเลยไอ้น้อง”
ยงกุกจับจงออบขึ้นมานั่งคร่อมตัวเอง และสะโพกนิ่มก็รับเอากายแกร่งของพี่ชายเข้ามาจนสุดในครั้งเดียว แล้วเริ่มเคลื่อนกายขึ้นลงเองอย่างกระหาย
ยงกุกเองก็ถึงกับสูดปากชอบใจในความร้อนแรงนี้
และกระดกสะโพกขึ้นรับทุกครั้งที่จงออบเลื่อนตัวลงมา
ซึ่งก็เรียกเสียงครางรื่นหูจากคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี
“พี่ฮิมชาน...รับผมไหวมั๊ยเนี่ย?”
ยองแจมองหน้าฮิมชานที่ดุเหมือนคนหมดแรง แต่พอได้ยินน้องถาม
ขาเรียวขาวก็อ้ากว้าง
เผยช่องทางฉ่ำน้ำรักที่โดนทั้งจงออบและยงกุกทิ้งไว้จนชุ่มเปรอะสะโพกมน
ยองแจใช้นิ้วปาดเอาคราบน้ำออก
แล้วยกนิ้วขึ้นดูดยั่ว
เห็นแค่นั้นฮิมชานก็ก็เริ่มเกิดอารมณ์ร้อนขึ้นมาอีก
ยองแจเลยสนองให้
โดยฝังแกนกายเข้าช่องทางชุ่มที่พี่ชายเปิดอ้าไว้ให้เน้นๆ
ฮิมชานถึงกับหลุดครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
ไม่ต่างจากแดฮยอนที่ส่งสายตาเยิ้มๆ
ไปให้จุนฮงที่นอนรออยู่ก่อนแล้ว
“พี่เหนื่อยแล้ว...อยากรับบ้าง...ช่วยหน่อยสิ”
พูดจบก็พลิกคว่ำชูสะโพกขึ้นสูง พร้อมส่งสายตาวิงวอนไปให้เด็กน้อย
ที่ค่อยๆคลานมาหา พร้อมรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าน่ารัก
จุนฮงไล้เล็มแล้วส่งลิ้นหยอกเย้าให้ช่องทางของพี่ชายคุ้นชิน จนเริ่มฉ่ำน้ำพร้อมรับเขาแล้ว
จุนฮงเลยค่อยๆ
เริ่มแทรกกายเข้าไปอย่างเนิบช้า ไม่รีบเร่ง
จนเป็นแดฮยอนเองที่เลื่อนสะโพกเข้าหา
นำจังหวะให้น้องทำให้เร็วขึ้น
จุนฮงก็เชื่อฟังและทำตามสิ่งที่พี่ชายแนะนำมา
ความร้อนแรง และจังหวะรัวเร็ว
เริ่มสูงขึ้นตามอารมณ์ปรารถนา ที่ไม่รู้จักพอของแต่ละคน
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจทราบได้
จนกระทั่งคนทั้งหกหมดแรงไปตามๆ กัน
และเผลองีบหลับซุกอกกันและกัน
จนลืมไปว่า............
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องซ้อมเต้น
ซึ่งอาจจะมีคนผ่านมาเห็นเข้าตอนไหนก็ได้..........
แต่เหมือนพระจ้าจะทรงโปรด เพราะตลอดทั้งคืนไม่มีใครผ่านมาที่ห้องนั้นเลย
แม้กระทั่งพี่เมเนเจอร์ที่ตัวติดกับพวกเขาแทบจะตลอดเวลา
พอเช้ามาแดฮยอนที่ดุเหมือนจะตื่นก่อนใคร ก็เลยรีบปลุกพี่ๆน้องๆให้ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
จะช้าก็แต่ฮิมชานที่ต้องให้คนอื่นๆ
ช่วยแต่งตัว เนื่องจากทำอะไรแล้วมันดูขัดๆเบื้องล่างตลอด
เพราะเป็นฝ่ายรับอยู่คนเดียวตลอดคืน
“นี่เหรอที่พวกนายว่ามันสนุก
และน่าสนใจมากกว่าการเต้นน่ะ -3-“
ปากสีแดงเข้มยู่เข้าหากันทำทีเป็นงอนได้อย่างน่ารัก จนยงกุกอดที่จะขยี้ผมสีประกายแดงนั้นไม่ได้
“แล้วพี่ว่ามันน่าสนใจป่ะล่ะ?....ผมก็เห็นว่าพี่สนุกอยู่นะ”
แดฮยอนอมยิ้มถามล้อๆ ดูก็รู้ว่าเมื่อคืนฮิมชานชอบมากแค่ไหน^^
“หุบปากไปเลยชอง
แดฮยอน!!...คราวหน้าฉันจะคิดบัญชีพร้อมดอกเบี้ยจากนายเลย!!”
“ด้วยความยินดีครับพี่^^ ...ผมยินดีจ่ายล่วงหน้าให้ด้วยเอ้า!!”
“งั้นผมขอคนแรกเลยนะพี่แดฮยอน”
จงออบที่นั่งเกาะขาฮิมชานพูดขึ้น
คำพูดที่เข้าหูและดูเป็นพวกเดียวกัน ทำให้ฮิมชานลูบผมสีน้ำตาลของน้องรักอย่างนิ่มนวลด้วยความพอใจ
สรุปแล้วครั้งต่อไป...
คนที่จะโดนถล่มก็คือ
ชอง แดฮยอน!!
-----------------จบ----------------------------
แท็ก #KOIfic
